İlk tespit

Bugün daha da iyiyim. Her geçen gün iyileşiyor içim. Kabuk değiştirmenin sancısız olmasını beklemekti asıl saçmalık. Acısız değişimin ne kadar fayda getireceği ya da ne kadar kalıcı olacağı şüpheli sanırım.


İnsanların çıkarımlarına, yargılarına, tüm dikenlerine gereğinden fazla duygusal tepki verdiğimi biliyorum. Değiştirmek istiyorum bunu. Ama yapamıyorum. Düpedüz çocuk oluyorum mesela biri surat astımı. Rüyamda bile görüyorum. Ya da yalan dolan bir laf girdiyse tedavüle tüm savunma mekanizmalarım süresiz izine çıkıyor. Kalakalıyorum. Aksini ispatlamaya çalıştıkça da ortalığı toza dumana boğuyorum. Aslında egzosu içime çeviriyorum. Dışarı duman vermeden kendimi boğuyorum.

İlk değiştirmek istediğim huyum bu. Nasıl çocukça ve tamamen duygular tarafından yönlendirilmekten kurtulunur bilmiyorum.

Ama en azından sorunuma sağlıklı bir tespit yaparak ilk adımı attım diye kendimi teselli ediyorum.

Bir de fransızca öğrenmek istiyorum...

Bir hafta ve de ilk defa yurtdışına gittim geldim. Kendime dönünce ilk iş bir ufuk çizgisi çizdim...